Deze vraag heb ik wel eens gekregen. En nou hoor ik jullie al denken...WAAR gaat dit over? Nou over het feit dat het hier in huizen Princen ook niet altijd rozengeur en maneschijn is. Hoe vaak ik niet te horen kreeg 'huilen of mopperen die 2 van jullie wel eens?' 'Die lachen altijd!' Nouuu altijd klopt niet hoor. Ze lachen veel en daar mogen we ons heeeeel gelukkig mee prijzen. Maar ook hier zijn het doodnormale kindjes met hun streken, nukken en lastige dagen.
En vandaag is zo'n dag. Echt ik tel de minuten tot Kays thuiskomst af. Die ene meme van moeder die er vandoor rent zodra paps 1 voet over de drempel zet? C'est moi! 🙋🏼♀️ Zowel Abby als Meagan zijn NIET te genieten vandaag. Het bloed is al meerdere malen onder mijn nagels vandaan gehaald, 'NEE' en 'HOU OP' beheersen deze dag (ja in caps lock ja) en het huis is om te huilen. Het is hier zo'n enorme bende en ik krijg het gewoon niet voor elkaar op deze woensdag. Ik heb het idee alsof ik maar wat achter de feiten aanhobbel. Ik ben een dirigent zonder stokje. Een verkeersagent zonder fluitje. Een fotografe zonder lens. Het lijkt alsof ik er vandaag een beetje voor spek en bonen bij zit/loop/ren en vlieg. Ik heb hier een peuter en dreumes die niks goed vinden vandaag. Die bij elkaar steeds de grens opzoeken en die UI-TER-AARD beide net dat ene stuk speelgoed willen dat de ander heeft. 🤔 Voor beide is dit blijkbaar een moeilijke dag en het is zeldzaam dat dit op dezelfde dag valt. Als er eentje haar draai niet kan vinden is tot daaraan toe. Maar beide is toch net even een hogere moeilijkheidsgraad.
Slapen willen ze ook niet. Of wel. Of toch niet. Of toch wel? Ja dat dus...ik heb de trap vandaag net iets te vaak op en af gelopen en dat dus keer 2. Hoezo besluiteloos??
Vanmiddag waren ze even, met de nadruk op EVEN, rustig. Voor heel even leek het erop dat er geen gemiep zou zijn. Ik ben stilletjes op de bank gekropen en heb mij niet meer bewogen. (Zie je het al voor je 😂) En dit was dus mijn uitzicht:
Maar nee hoor...ze waren niet moe. Vooral die kleine kruimel daar op dat kussen niet.
Dat speelgoed wat je ziet is nog maar het topje van de ijsberg. Als ik een panorama foto genomen had dan had ik mij nu helemaal doodgeschaamd. Nu kan ik nog iets aan jullie verbeelding over laten. 😂
Ik zit er ondertussen als een verslagen 'heldin' bij. De tranen die ik een uur geleden voelde branden heb ik gelukkig weg kunnen jagen. Ik bedoel. KOM OP NOU. Ook dit hoort erbij. En het is niet de eerste keer en zal ook niet de laatste keer zijn. En op andere dagen verloopt alles helemaal super dus nouja het zij zo. Ik ben weer even uit mijn slof geschoten. Ik heb weer even flink kunnen mopperen. Ik heb weer even mn denkbeeldige rollen behang uit de kast getrokken en een aantal keer tot 10 kunnen tellen. Even een paar keer diep ademhalen en door!
Dus nee. Die vaak lachende snoetjes op de foto's zijn geen garantie voor een stress vrij moederschap haha. En nee ik vind het absoluut niet erg om ook eens de andere kant te omschrijven. Ook die 2 van ons maken het soms iets te gek. En vanavond als die 2 (b)engeltjes lekker in hun bedje liggen dan besef ik mij, net als elke andere avond, hoe geweldig leuk ze zijn. Hoe extreem veel ik van ze hou. Dat ik ALLES voor ze over heb en ze mijn meest waardevolle schatten zijn. Maar geniet ik net zo goed even van die paar uurtjes voor ons zelf. En dat is ook helemaal oke. 😊
Reactie plaatsen
Reacties