Brokkepilootjes

Ohohoh het is wat, het leven van een peuter. Naast alle drama omdat mama en papa je totaal niet begrijpen 🙄😉... je nu toch wel duidelijk hebt gemaakt dat je die roze beker wil ipv de gele en je toch heel duidelijk  bent wanneer je wel/niet/wel/niet/wel/niet of ja doe toch maar wel die boterham wil eten...is er ook nog zoiets als peuter lompigheid. Nee het leven van een peuter gaat niet over rozen en helaas ook niet niet over vederzachte ondergronden. Want mijn god wat gaat een peuter vaak op zijn of haar gezicht. En nee onze peuter is totaal geen uitzondering op deze schijnbaar ongeschreven regel in de wereld der peuters. 

Een hele tijd ging het goed. Ze viel zelfs zo weinig dat ik mij bijna afvroeg of DAT wel gezond was. 😅 Maar de laatste paar maanden maakt ze dat weer ruimschoots goed hoor. Het arme schaapje maakt nogal een wat stuntpartijen en bezorgt mij daarmee menig hartverzakking. De tijd dat ik met een onzichtbaar vangnet achter haar aan kroop/rende of sprong is al lang voorbij want dat is op een gegeven moment gewoon geen doen meer. Maar soms zou zo'n net helemaal niet verkeerd uitkomen.

Onze brokkepilootje vergeet nog wel eens voor zich te kijken. Loopt hiermee geregeld ergens tegenaan. Het zinnetje 'Abby kijk voor je!' is er eentje die je geregeld uit onze monden hoort komen. Heel af en toe voorkomen we daar weer wat tranen mee maar geregeld zijn we toch net te laat en hop daar ligt ze weer gestrekt. Ook lijkt haar bovenlijf vaak sneller te willen gaan dan haar voeten. Er ligt helemaal niks op haar route en toch struikelt ze dan letterlijk over lucht.

Vorige week haalde ze daarmee haar handje open en wat hebben we lang aangehoord dat ze 'paijn' had. Het arme meiske werd er elke keer dat ze wat vast pakte weer aan herinnert en moest elke keer dan weer even aanwijzen waar ze gevallen was in de tuin. Vanochtend was ze trouwens wat mieperig en toen ik vroeg wat er nou eigenlijk aan de hand was werd ik weer even herinnert aan haar valpartij van vorige week 😂 'Abby valle, paijn daar mama!' En wees ze weer naar het plekje waar ondertussen niet meer dan een huidverkleurinkje/klein littekentje te zien is. Dus pijn doet het niet meer maar blijkbaar maakt zoiets toch echt wel indruk. Wat ook indruk maakt zijn Abbys turnoefeningen op de bank 😒 sinds we onze nieuwe bank hebben gaat het mis. Vanochtend wederom, voor de 3e of 4e keer op een paar weken tijd, lag ze er langs ipv op. Blijkbaar is deze bank een stuk smaller of is het feit dat er geen hoek meer is de reden dat ze inschattingsfoutjes maakt. Of nouja wat er precies gebeurd weet ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet. Het gebeurd steeds als ik even in de keuken ben. Ze zit in eerste instantie gewoon en dan is er weer die harde knal gevolgd door vele tranen. En ja hoor daar lag ze vanochtend weer. Hoofd naar beneden en benen tegen de bank omhoog. Dubbelgevouwen dus. 

Het hoort er allemaal bij maar heel af en toe zakt mijn hart tot in mijn tenen. Wat kunnen ze toch onbesuisd zijn in hun doen en laten. Ondertussen kan ze weer lachen gelukkig. Na heel veel kusjes, een dikke knuffel en 2 koekjes. En die laatste profiteer ik dan van mee. 😉 Hej...na die grijze haren die ik hiervan krijg mag dat best.