Het is niet vaak dat ik met toch wel lichte zenuwen een blog begin. But here we go!
Yuuna, ons kleine puppymeisje!
We hebben even getwijfeld of en hoe we het wereldkundig zouden maken omdat het wellicht voor sommigen erg snel is. Ik weet dat wij geen verklaring schuldig zijn aan wie dan ook. Maar toch wil ik benadrukken dat wij Quinn niet vergeten zijn. Dat wij hem niet vervangen met Yuuna en dat hij altijd deel uit blijft maken van ons gezin. In ons hart leeft hij voort!
Maar het gemis van hem is immens. Ons ritme en structuur is ook volledig verstoord. Al weken lang leven wij in rouw. Rouw om Quinn maar ook rouw om het feit dat het middelpunt van dit gezin weggevallen is. Quinn was niet 'maar' een hond. Heel veel van wat wij deden draaide om hem. Nu is dat weg. Ineens, op een half uur tijd op 12 januari, van ons weggenomen. Dat is een ongelofelijke aanslag op ons geweest. Niet meer wandelen met hem, geen lebbers aan onze oren meer, geen tikkende nageltjes meer op het laminaat, geen geknuffel meer, geen 'waar zijn de poesjes??!' Geen maatje meer voor onze meisjes. (En wat waren ze leuk met zn drietjes :-( ) Allemaal weg!
Ik huil al even niet meer als ik zijn naam hoor of over hem lees maar nu ik zo over hem schrijf branden de tranen toch weer. En ik vrees dat dat altijd zal blijven. Hij was toch echt deel van ons gezin.
Maar wij functioneren allemaal echt een stuk slechter zonder hem. En we hopen dat wij met de komst van Yuuna alles nog beter een plekje kunnen gaan geven. Ze zal zoveel voor ons betekenen. Sterker nog dat doet ze nu al. Quinn vervangen zal ze niet maar ze zal wel de verschrikkelijke leegtes kunnen opvullen die op 12 januari ontstaan zijn.
We stappen een nieuw hoofdstuk in. Eentje die aansluit op het vorige. Waarbij we niet opnieuw beginnen maar Quinn eren in alles wat hij voor ons betekent heeft en dat voortzetten in zijn kleine 'zusje'.
Abby is verrukt. Abby heeft de afgelopen weken ook echt moeite gehad dat ze er niet meer kon zijn voor Quinn. Dat ze geen hondje meer had om voor te zorgen, om te vertroetelen. Ze leeft weer op. Al vanaf het moment dat zij hoorde over Yuuna. Haar oogjes twinkelen weer. Ze heeft zo ontzettend veel liefde te bieden.
Bereid jullie maar voor op een hoop Yuuna-spam ;-) Ze verblijft momenteel nog bij haar papa en mama en broertjes en zusje. Maar over ongeveer 1,5e week komt ze bij ons wonen.
Ik hou nog even voor mij hoe ze eruit ziet. Zodra ze officieel deel van ons gezin uitmaakt stel ik haar fatsoenlijk aan jullie voor. :-)
Reactie plaatsen
Reacties