Yuuna - Een week verder

Ja dit kon niet uitblijven natuurlijk. En degenen die Yuuna op instagram (husky_yuuna) volgen zijn waarschijnlijk al grotendeels op de hoogte. Maar toch een update hier. Voor wie het leuk vind. 
Het is nu vrijdagavond en dat betekent dat Yuuna morgen alweer een hele week bij ons is. De tijd vliegt. Althans nu. Toen het nog een week duurde voordat ze bij ons zou komen leken die 7 dagen wel een hele maand te duren. MAAR ze is er. En HOE?!!

Ik ga in deze blog gewoon eerlijk zijn. Waarom ik er zelf niets voor voelde om vooraf al kenbaar te maken welk ras ze was bijvoorbeeld. Dat deed ik niet alleen voor het grote verrassingseffect maar ook omdat ik bang was voor vooroordelen en hardop uitgesproken twijfels. Een husky is nou eenmaal geen makkelijk ras. Zo staan ze niet meteen bekend. Ze zijn heel trouw en lief maar je moet weten wat je in huis haalt en het kost heel wat energie en moeite om ze goed op te voeden. 
Wij hebben echt heel bewust gekozen. We hebben ons eerder al georiënteerd op rassen die bij ons passen. En dat zijn toch echt de honden die ons een grote uitdaging bieden. Een schoothondje past gewoon niet bij ons gezin en een hond die veel te braaf is ook niet.
Quinn was dat ook niet. Sterker nog, nu Yuuna hier een week is, kunnen we zelfs beweren dat Quinn nog veel pittiger was dan dit dametje. Aan Quinn hebben we ook echt een uitdaging gehad maar dat is niet bij veel mensen bekend. (Denk ik)
En zie hoe geweldig Quinn was. We mogen echt wel heel trots zijn op hoe hij was. We hadden ons geen liever hondje kunnen wensen. 

Dus vol goede moed stapten wij dit avontuur in en kwam Yuuna op ons pad. Uiteraard zijn wij eerst gaan kijken en kennismaken en er was een klik! We waren op slag verliefd. Het voelde goed. Niet alleen met Yuuna maar ook het gezin waar ze geboren is. Ook haar papa en mama waren aanwezig, hebben we gezien en contact mee gehad (ze zijn zo lief!) en nadat we de knoop doorhakten werd ons een mooi contract aangereikt. Kortom, de tijd vooraf aan Yuuna's komst hebben we ook als heel positief ervaren. 

En nu is ze hier dus al bijna een week. En wie is Yuuna nou eigenlijk? Yuuna is 100% siberische husky. Haar papa, Sky, is overwegend mooi zwart/wit en Yuuna lijkt enorm op haar vader. Haar moeder, Luna, is bruin met wit. 2 Prachtige honden. Yuuna heeft nog 3 broertjes en 1 zusje en met allemaal houden we contact. Hoe leuk is dat?! 
Yuuna is lekker pittig. Maar welke pup is dat niet? Ze weet wat ze wil en wanneer ze dat wil en als wij het daar niet mee eens zijn kan ze heel goed mopperen. Het kleine draakje. 
Dus heel soms moeten we haar 10x ergens wegplukken of haar 10x iets uit haar bekkie plukken wat niet van haar is. Maar de aanhouder wint en dat begint ze al goed door te krijgen. Onze adem is net iets langer en he wat jammer dat baasje en vrouwtje dan op 1 lijn zitten. ;-) 
Maar naast dat stukje pit is ze ook gewoon een enorme knuffelbeer! Dat viel ons bij de 1e ontmoeting al op maar nu is het helemaal duidelijk. Ze kan zo lekker bij je komen liggen. Haar koppie helemaal in je nek weggeduwd en een paar flinke lebbers over je neus.
Ook is ze leergierig. Ze leert snel. 
Op die 6 volle dagen dat ze nu hier is heeft ze commando 'zit' al onder de knie. Sterker nog, we hoeven maar 'Yuuna let op!' te zeggen en we hebben haar aandacht. Wijsvinger omhoog en ze zit al voordat we het goed en wel uitgesproken hebben. Ook zitten bepaalde routines er al goed in. Zoals zitten gaan voordat we haar drink/voerbakje neerzetten. Paar dagen terug gaven we het commando nog. Nu zit ze al vanzelf en wacht netjes tot wij het neerzetten.
Slapen doet ze naast ons bed. We hadden de bench ook op de slaapkamer. Gewoon met deurtje open. Maar ze verkoos de harde koude vloer naast het bed evengoed. Dus daar hebben we nu een lekker warme deken neergelegd en dat is haar slaapplek geworden. En slapen doet ze super! Op de poep en plas momentjes na (meestal 1x s nachts en dan de vroege ochtend weer) slaapt ze gewoon de hele nacht. Nog voordat wij in bed liggen is zij al naar haar eigen plekje gegaan en vertrokken. 

We zijn dus best wel heel erg trots op haar. Maar ook op ons zelf. Hoe wij het als gezinnetje doen met ons nieuwe familielid. Het is immers iets wat we met z'n allen doen. Zelfs Abby en Meagen dragen hun steentje bij. 

We zijn nog maar net begonnen en er staan ons nog heel wat uitdagingen te wachten. De puberteit komt er over een hele tijd ook nog aan. Nee niet dat van onze 2 dames. Die van Yuuna nog veel eerder. En dan zullen we ook flink aan de bak moeten. Maar ook dat gaat goedkomen. Als ze ons nu al iets geleerd heeft dan is het wel hoe goed ze hier op haar plek is en dat ze goed bij ons past.
We kijken uit naar de komende tijd. De tijd waarin ze mag opgroeien tot die puber. En uiteindelijk tot een mooie volwassen hond. En we hopen dat zij net zo blij is met ons als wij met haar. 

Lieve Yuuna, na Quinns verlies was er een groot gat ontstaan. Een groot zwart gat. Jij hebt dat gat, met je guitige bekkie, je lieve knuffels en de regelmaat die je met je meebrengt weer voor een groot deel gedicht. Je hoeft Quinn niet te vervangen. Je mag lekker jezelf zijn. Met je eigen streken en je karaktertje. Quinn dragen wij voor altijd mee in ons hart. Hij zal op die manier altijd deel uit blijven maken van dit gezin.